印宗法师
◎ 袾 宏【原文】六祖既受黄梅心印,隐于屠猎佣贱一十六年。后至印宗法师①讲席,出风幡语②,印宗闻而延入,即为剃染,礼请升座说法。人知六祖之为龙天推出矣,未知印宗之不可及也。其自言:某甲讲经,犹如瓦砾;仁者论义,犹如真金。夫印宗久谈经论,已居然先辈大法师矣,而使我慢之情未忘,胜负之心尚在,安能尊贤重道,..
◎ 袾 宏【原文】六祖既受黄梅心印,隐于屠猎佣贱一十六年。后至印宗法师①讲席,出风幡语②,印宗闻而延入,即为剃染,礼请升座说法。人知六祖之为龙天推出矣,未知印宗之不可及也。其自言:某甲讲经,犹如瓦砾;仁者论义,犹如真金。夫印宗久谈经论,已居然先辈大法师矣,而使我慢之情未忘,胜负之心尚在,安能尊贤重道,..
◎ 王 维 禅师讳道光,本姓李,绵州巴西人。其先有特有流,若实有蜀,盖子孙为民。大父怀节,隐峨嵋山,行无辙迹。其季父荣,为道士,有文知名。禅师幼孤,在诸儿,其神独不偶。家颇苦乏绝,去诣乡校,见周孔书,曰世教耳,誓苦行求佛道。入山林,割肉施鸟兽。炼指烧臂,入般舟道场百日,昼夜经行,遇五台宝鉴禅师,曰:吾..
一念佛也不是简单的,必得通身放下,内外各种纷扰,都要摒弃,一心清净称佛名号,然后才能相应。要能将一句六字洪名,念得清清楚楚,听得明明白白,不要有一丝疑念,其他杂念自然消除,决定会证到一心不乱。如果你们信我的话,老实念佛,行住坐卧,不离这个,甚至在梦中都能把持得住,把一句佛号谨记在心,不为六根尘境侵扰..
开悟不是从外在找寻,而是不断观照内心才有可能获得的结果。一天,一位基督徒来见我,他因为看到释迦牟尼佛成道时所说: 天上天下唯我独尊。 于是质问我: 佛陀所说的话,怎么如此狂妄!我告诉他是误会了其中的意思:释迦牟尼佛所说的我不是色身,而是指真我、是指本性,天上天下只有本性是最尊最贵的。所以,我们赞诵经文..
◎ 普 济石林和尚见庞居士来,乃竖起拂子曰:不落丹霞机,试道一句子。士夺却拂子,却自竖起拳。师曰:正是丹霞机。士曰:与我不落看。师曰:丹霞患哑,庞公患聋。士曰:恰是。师无语。士曰:向道偶尔。又一日问士:某甲有个借问,居士莫惜言语。士曰:便请举来!师曰:元来惜言语。士曰:这个问讯,不觉落他便宜。师乃掩耳..
◎ 倓 虚过去我在观宗寺时,闻谛老人有一最器重的学僧持律法师,外号人都喊他晒蜡的法师。大家知道,这个名字并不是恭维他,而是嘲笑他、揶揄他。 原因是他最初在金山住禅堂当香灯,每年到了六月六这天,照例常住里晒藏经,大众也晒衣服。时禅堂里有位小侍者,很调皮的,见了持律师说:香灯师!今天六月六,大家都晒东西,..
◎ 且 言 林灵素是北宋末著名道士,初名灵噩,字岁昌,温州永嘉(今属浙江)人。家世寒微,少依佛门为童子。据《历世真仙体道通鉴林灵素传》载,少时曾为苏东坡书僮,东坡问其志,笑而答曰:生封侯,死立庙,未为贵也。封侯虚名,庙食不离下鬼。愿作神仙,予之志也。据《家世旧闻》记载,少尝事僧为童子,嗜酒不检,僧笞辱之..
问:小和尚,你好像很有修行的样子哦!答:如果真是这样的话,那是师父教得好。问:小和尚,修成这个样子还有脸出来,没话说了吧......答:如果真是这样的话,那是师父教得好,但我没学好。处顺境时,心要收敛、内省,不可骄慢、轻狂;处逆境时,心要放松、坦然,不要压抑、低落。在顺逆中磨砺,慢慢成就一颗胜不骄、败不馁..
采菊东篱下,悠然见南山。这该是多么悠闲自在的生活!幽幽小山,阵阵菊香,陶渊明这种惬意恐怕今人也无缘享受吧!在他的桃花源中,桃花落英缤纷的季节,踏着田园小路,心是怎样的一种惬意与放纵,让烦燥的心得到一种慰藉,让烦燥的心得到一种解脱。在桃花深处找寻一种简单的生活,找寻一种久违的快乐。像陶渊明这样,做人,淡..
◎ 顾伟康释宝云。未详氏族。传云凉州人。少出家精勤有学行。志韵刚洁,不偶于世。故少以方直纯素为名。而求法恳恻,亡身殉道。志欲躬睹灵迹广寻经要。遂以晋隆安之初远适西域,与法显智严先后相随。涉履流沙登逾雪岭,勤苦艰危不以为难。遂历于阗天竺诸国,备睹灵异。乃经罗剎之野闻天鼓之音。释迦影迹多所瞻礼。云在外域..
经由知识和经验所获得的证悟能够超越怀疑。我们必须完全了解,阻碍证悟的染污和迷惑,并不是固定不动的。纵然我们的障碍看起来既顽强又恒常,事实上是不稳定的和合现象。明瞭了和合现象的依存性以及能被操作的道理,能引导我们看到它们无常的本质,而且可以让我们确定:它们是可以完全被清除的。 我们的本性就好比玻璃酒杯..
一家人,包容越多幸福越多;夫妻间,包容越多感情越浓;乡邻间,包容越多相处越好;朋友间,包容越多友谊越长;同事间,包容越多事业越顺生活不是战场,无需一较高下。人与人之间,多一份理解就会少一些误会;心与心之间,多一份包容就会少一些纷争。人往往把自己看得过重,才会患得患失,不要以自己的眼光和认知去评论一个..
◎蒲松龄【原文】释体空言:在青州见二番僧,像貌奇古,耳缀双环,被黄布,须发鬈如羊角,自言从西域来。闻太守重佛,谒之,太守遣二隶送诣丛林,和尚灵辔不甚礼之。执事者见其人异,私款之,止宿焉。或问:西域多异人,罗汉得毋有奇术否?其一冁然笑,出手于袖,掌中托小塔,高裁盈尺,玲珑可爱。壁上最高处,有小龛,僧掷..
贫穷时渴望财富,孤寂时渴望爱情,年老时渴望青春年少,死亡前又留恋生命。痛苦伴随欢乐,健康与疾病并行。如同有朝阳的升起,就有夕阳的落下;有天上的月圆,人间就注定有月半。聚散离合,忧患得失,全是一念之间。有得必有失:生就男儿身,便失去了女儿态;得到了成熟,就失去了天真;选择了某种职业的艰辛,却体会不到另..
孩子的想象无论多么荒诞,多么不合常识,都不要给予抹杀和封堵。教育者应该启发和诱导孩子的想象力,而不是去规范他们的想象力,然而可悲的是,我国的教师们都热衷于教给孩子如何去想象,他们把自己对世界的理解归纳成种种标准答案灌输给孩子,把他们以为最高明最正确的一些什么伟人和圣人的理念强加给孩子,从而剥夺了孩子..
一个人能否远离损友、交到益友,关键在于自己。倘若别人指出你的过失,你非但不生气,还愿意认真改正,就能交到益友。反之,假如你冥顽不灵、顽固不化,不肯虚心接受,甚至还暴跳如雷,益友就会慢慢疏远你,终有一天离你而去。生命是有限的,从一定意义上说,我们无法将生命延长到我们理想的程度,我们所能做的就只有提高这..
有些人稍微出现一点相、得到一点觉受,就生起欢喜心或傲慢心,按照修行窍诀的观点,这就是一种魔障。但没有闻思过的人往往不知道,反而拼命去执著,最终离解脱越来越远。--弟子规另解众生的数目如虚空般无边无际。然而我们总是认为,我们只和少数众生有所关系。无论居住在什么地方,我们总是喜爱一些人,厌恶一些人,不在乎..
一悟心甘情愿吃亏的人,终究吃不了亏,能吃亏的人,人缘必然好,人缘好的人机会自然多,人的一生能抓住一两次关键机会,足矣!二悟爱占便宜的人,终究占不了便宜,捡到一棵草,失去一片森林,你看那些一到买单就上厕所或钱包半天掏不出来的聪明人,基本上都没啥特别成就。三悟心眼小的人,天地大不了。朋友聚会时,三句话不..
心静,便是菩提。静心,便是清喜。能心静的静心者,便是思想最饱满、心境最怡然、气质最韵致的快乐之人。静里才能听见咚咚心跳的声音,才能听到幽幽心音的淙淙;静里方可看见灵魂袅娜的娉姿,方可看到情丝万丈的旖旎,犹如与心爱之人的初相遇,娴静,温良,怦然,微澜,轻漾,心花缓缓绽开,清香徐徐盈溢,一帧美丽而情怀脉..
逢师不学去后悔:善知识难遇难求,良师给予我们的影响非常深远,一句真实话,就足够终生受用,象善财童子不辞艰苦去五十三参,赵州禅师活到八十岁还行脚参访,都是因为经师易得,人师难求。如果遇到了人天师范,却不知道好好亲近学习,等到机缘流失,徒然悔憾不已。遇贤不交别后悔:古人说:良药苦口利于病,忠言逆耳利于行..