作者:王 令万顷清江浸碧山,乾坤都向此中宽。楼台影落鱼龙骇,钟磐声来水石寒。日暮海门飞白鸟,潮回瓜步见黄滩。常时户外风波恶,只得高僧静处看。 摘自《佛诗三百首》
◎ 黄庭坚三十年来无孔窍。几回得眼还迷照。一见桃花参学了。呈法要。无弦琴上单于调。摘叶寻枝虚半老。看花特地重年少。今后水云人欲晓。非玄妙。灵云合被桃花笑。摘自《唐宋词鉴赏辞典》
无尽上人东林禅居唐李颀草堂每多暇,时谒山僧门。所对但群木,终朝无一言。我心爱流水,此地临清源。含吐山上日,蔽亏松外村。孤峰隔身世,百衲老寒暄。禅户积朝雪,花龛来暮猿。顾余守耕稼,十载隐田园。萝筱慰舂汲,岩潭恣讨论。泄云岂知限,至道莫探元。且愿启关锁,于焉微尚存。接自《禅诗三百首》 这是一首赠人诗,赞..
香岫悬金刹, 飞泉届石门。 空山唯习静, 中夜寂无喧。 说法初闻鸟, 看心欲定猿。 寥寥隔尘市, 何异武陵源。[注释] (1)清远峡山寺:在湖南武陵山区的石门 (2)岫(xiu):山洞 (3)武陵源:陶渊明在《桃花源记》中描绘的世外之地[赏析]首联栩栩如生地描绘了古刹屹然与巅峰峭壁的雄姿,和飞泉划破石门的壮景。颔联极力渲染了禅师..
鹧鸪天 烟雨中望淩云山愁外淩云欲画难,带烟和雨有无间。临江独塔风仪古,簇寺青林结构圆。山谷酒,放翁船,旧来曾赏此山川。而今寂寞寒空里,犹为羁人一破颜。玉楼春 寄怀枣园辰溪白蘋风起凉初峭,万里故人书始到。分襟岁月未为多,侧帽情怀何故少。人言何所无芳草,莫倚阆风悲远眺。君从楚客赋中行,我向巴猿啼处老。【作..
◎ 萧 衍少时学周孔,弱冠穷六经。孝义连方册,仁恕满丹青。践言贵去伐,为善存好生。中复观道书,有名与无名。妙术镂金版,真言隐上清。密行贵阴德,显证表长龄。晚年开释卷,犹日映众星。苦集始觉知,因果乃方明。示教惟平等,至理归无生。分别根难一,执着性易惊。穷源无二圣,测善非三英。大椿径亿尺,小草裁云萌。大云..
白居易田家少闲月,五月人倍忙。夜来南风起,小麦覆陇黄。妇姑荷箪食,童稚携壶浆。相随饷田去,丁壮在南冈。足蒸暑土气,背灼炎天光。力尽不知热,但惜夏日长。复有贫妇人,抱子在其旁。右手秉遗穗,左臂悬敝筐。听其相顾言,闻者为悲伤。家田输税尽,拾此充饥肠。今我何功德,曾不事农桑。吏禄三百石,岁晏有余粮。念此私..
并不是急着要去干什么我的心却浮躁起来无处安搁像湖中的芦苇必须摇曳像林中的鸟儿必须欢歌我也想要放空自己不想明天只醉今夕但我没能做到心浮躁起来今夕是何夕比起雪中漫步我更喜欢在雪中起舞可雪地上没能留下我的脚印心浮躁起来呀不能有片刻安宁我拥有着一切属于我的不怕失去渴望着一切新的东西并不觊觎然而我恐惧未知害怕..
◎ 德 清天地存吾道,山林老更亲。闲时开碧眼,一望尽黄尘。喜得无生意,消磨有漏身。几多随幻影,都是去来人。发不如心白,形还似木枯。众缘闲处尽,一念看来孤。天已容竦拙,禅应离有无。余生当落日,步步是归途。 摘自《南岳山居诗》..
蒋维乔◎幼年时代余自幼多病,消瘦骨立,父母虑其不育。年十二,即犯手淫,久之,梦遗、头晕、腰酸、目眩、耳鸣、夜间盗汗、百病环生。幼时愚昧,初不知致病之由。年十三、四时,略知其故;然不甚明了,屡戒屡犯,又不敢以告人,惟日在病中而已。家居城之西隅,距城东不过二、三里,偶因节日,偕兄弟游于城东,中途辄足软不..
◎ 沈 复世事茫茫,光阴有限,算来何必奔忙。人生碌碌,竞短论长,却不道、荣枯有数,得失难量。看那秋风金谷,夜月鸟江;阿房宫冷,铜雀台荒;荣华花上露,富贵草头霜;机关参透,万虑皆忘。夸甚么龙楼凤阁?说甚么利锁名缰?闲来静处,且将诗酒猖狂。唱一曲归来未晚,歌一调湖海茫茫;逢时遇景,舍翠寻芳;约几个知心密友..
一不看花开只看云,小闲多在水边分。如今此意无人识,纸上拈来赠与君。二自叨天放一闲人,拄杖芒鞋也趁贫。若问我曾干主眷,速章不乞买山银。三垂柳千株是谁栽,半边门在水边开。不须笑此楼太少,容个散人促膝来。四万壑千丘且固穷,闷来时遣借书童。官家邺架久废缺,乞得一篇河上公。五笑我生平劳此肘,身枯此肘我何有。徒..
慧远大师云:念佛三昧者何,思专想寂之谓也。思专,则志一不分,想寂,则气虚神朗。气虚,则智悟其照,神朗,则无幽不彻。斯二,乃自然之玄符,会一而致用也。又诸三昧,其名甚众,功高易进,念佛为先。何者穷玄极寂,尊号如来。体神合变,应不以方。故令入斯定者,昧然忘知,即所缘以成鉴,鉴明,则内照交映,而万相生焉。..